Քաղաքական դիսկուրս հանդեսը սկսում է հրապարակել «Հարկային համակարգ, արդարություն և տնտեսական զարգացում» համաժողովի ամփոփ նյութերը։

Վերջին տարիների տվյալները հուշում են, որ ազգաբնակչությունը 98-99%-ով վճարում է։ Այսինքն՝ ֆինանսական կորուստներ ազգաբնակչության առումով չկան։ Եվ կորուստները, որ այստեղ են առաջանում, վճարում ենք մենք։ Սա ամենակարևոր հարցերից մեկն է՝ ինչու՞ է այդպես։

Մեզ մոտ էլ, օրինակ, մեր իշխանությունները շատ են շահարկում թուրքի կերպարը։ Եվ ես քանի անգամ նկատել եմ, որ որոշ ցուցարարներ միտինգների ժամանակ և՛ ոստիկաններին, և՛ տարբեր պաշտոնյաներին, այդ թվում՝ Սերժ Սարգսյանին ասում են «թուրքեր»։

Մարդու լքվածությունը նա մեկնաբանում է հետևյալ ենթատեքստում. «Զանգված, սովորաբար, անվանում ենք այնպիսի մարդկանց խումբը, որը կամ մեծաքանակ է, կամ էլ այնքան անտարբեր է հասարակական զարգացումների հանդեպ, որ չի մասնակցում ոչ մի կազմակերպության, շահերի խմբի, արհմիությունների և այլ հասարակական կառույցների»:

Որպես բժիշկ նրա ուշադրությունը գրավեց ծայրահեղ աղքատության, հիվանդությունների տարածման կապը այդ երկրներում օլիգարխների ծայրահեղ հարստության հետ: Բացի այդ, նա նկատեց, որ ԱՄՆ քաղաքականությունը, պաշտպանելով ամերիկյան մեծ ընկերությունների շահերը, մեծապես նպաստում է այդ օլիգարխիկ ռեժիմների պահպանմանը, որոնք իրենց հերթին պաշտպանվում էին ճնշողական պետության կողմից:

2013-ի փետրվարին կեղծված ընտրություններից հետո մարդիկ դուրս եկան փողոցներ այսպիսի լոզունգներով. «Իշխանության կրողը քաղաքացին է», «ՀՀ քաղաքացու ազատագրում», «Ուսանողների ինքնակառավարում», «Մի հավատա մեծերին, հավատա ինքդ քեզ», «Վերջ ժողովրդի շահագործմանը», «Գիտակցված իրավունքը ուժ է», «Հնազանդ չենք, տեր ենք» և այլն։

Անցած 2013 թվականին անդադար ցույցեր էին տեղի ունենում Չիլիում պարտադիր կենսաթոշակային համակարգի դեմ. այժմ Հայաստանի կենսաթոշակային համակարգը փորձ է արվում բարեփոխել չիլիական օրինակով: Ի՞նչից են դժգոհ չիլեցիները, որոնք դեռևս 1981 թվականից են սկսել վճարել պարտադիր կուտակային սկզբունքով: