Ինչպե՞ս է ստացվել, որ 1918 թ.-ից հետո գրեթե բոլոր կապիտալիստական երկրներում ֆաշիստական շարժումներ են ձևավորվել։ Ինչո՞ւ են արդյունաբերողներն ու բանկիրները հասել իշխանության, իսկ աշխատավորական շարժման առաջնորդները նետվել համակենտրոնացման ճամբարներ և բանտեր։ Դա տեղի է ունեցել 1933 թ.-ից հետո Գերմանիայում, 1922 թ.-ից հետո Իտալիայում, 1939թ․-ից հետո Իսպանիայում, 1973 թ.-ից հետո Չիլիում։

Խոշոր հողատերերը ֆաշիստական «սևշապիկավորներին» ընկալում էին որպես իրենց մասնավոր ոստիկանական ուժեր և սիրով օգտագործում էին գործադուլներն ընդհատելու, աշխատավարձերն իջեցնելու կամ նոր աշխատանքային պայմանագրեր պարտադրելու համար։

Մարդու լքվածությունը նա մեկնաբանում է հետևյալ ենթատեքստում. «Զանգված, սովորաբար, անվանում ենք այնպիսի մարդկանց խումբը, որը կամ մեծաքանակ է, կամ էլ այնքան անտարբեր է հասարակական զարգացումների հանդեպ, որ չի մասնակցում ոչ մի կազմակերպության, շահերի խմբի, արհմիությունների և այլ հասարակական կառույցների»: