Մենք ապրում ենք մի դարաշրջանում, երբ մարդու իրավունքների իդեալները զբաղեցրել են բեմահարթակի կենտրոնը թե՛ քաղաքական, թե՛ էթիկական առումով: Ահռելի էներգիա է ծախսվում ՝ բարձրացնելու դրանց նշանակությունն ավելի լավ աշխարհ կառուցելու գործում։ Բայց շրջանառվող հղացքները սովորաբար հիմնավորապես չեն վիճարկում գերիշխող ազատական և նորազատական շուկայական տրամաբանությունը կամ օրինականության և պետական գործունեության տիրապետող ձևերը:
Ժողովածուն անդրադառնում է Հայաստանի տնտեսական քաղաքականության չորս կարևոր ուղղությունների՝ հարկային համակարգի (ան)արդարության խնդրին, պետություն-ներդրող խնդրահարույց հարաբերությունների իրավական կարգավորումներին, արհմիությունների գործունակության հետ կապված օրենսդրական հարցերին և համայնքների խոշորացման քաղաքական ու սոցիալ-տնտեսական հետևանքներին:
Խորը կսկիծով իմացանք, որ սույն թվականի սեպտեմբերի երկուսին կյանքից հեռացել է մարդաբան Դեյվիդ Գրեբերը։ Նրա «Պարտք․ առաջին հինգ հազար տարին» էսսեի հայերեն թարգմանությունը տարիներ առաջ հրատարակել էինք «Քաղաքատնտեսություն» ժողովածուի մեջ և այսօր որոշեցինք այն հրապարակել նաև մեր կայքում՝ որպես հարգանքի տուրք ականավոր պրոֆեսորի հիշատակին։
Ներկայացնում ենք «Հարկային օրենսգրքի փոփոխությունները 2018թ. Հայաստանում տեղի ունեցած հեղափոխության պատճառների և հետևանքների լույսի ներքո» դիրքորոշման փաստաթղթի ներածական մասը։ Հետազոտությունն իրականացվել է անկախ փորձագետ Արտակ Քյուրումյանի կողմից՝ Ֆրիդրիխ Էբերտ հիմնադրամի և Քաղաքական դիսկուրս հանդեսի համատեղ ծրագրի շրջանակում:
Քաղաքական դիսկուրս հանդեսը սկսում է հրապարակել «Հարկային համակարգ, արդարություն և տնտեսական զարգացում» համաժողովի ամփոփ նյութերը։
ՀՀ վարչապետին ուղարկված սույն դիրքորոշումը ցույց է տալիս, որ եկամտային հարկի համահարթեցումը սասանում է անապահով և միջին խավերի հանրային համերաշխությունը, ստեղծում է նոր անհավասարություն և վտանգում տնտեսական աճը։
Հայաստանը նախևառաջ կարիք ունի իմաստավորելու հեղափոխության բերած տնտեսական ազդեցությունը։ Իսկ եկամուտների բևեռացման՝ արդեն իսկ մերժված նախկին համակարգը հաղթահարելու համար տրամաբանական կլինի հօգուտ ստորին և միջին խավերի վերանայվող դրույքներով պրոգրեսիվ հարկային համակարգի կիրառումը։
Ներկա ուսումնասիրության առարկան ամենից առաջ նյութական արտադրությունն ե։
Ֆինանսական ճգնաժամ, բնապահպանական աղետ և, նույնիսկ, Դոնալդ Թրամփի վերելքը. նեոլիբերալիզմն այս ամենի մեջ ունեցել է իր դերը: Ինչու՞ ձախերին չի հաջողվել գտնել այլընտրանք:
Շատ նեղ պահանջները տեղ են բացում շատ ավելի հեղափոխական արդյունքների համար, և նույնիսկ երբ հեղափոխական արդյունք ստանալու որևէ հնարավորություն չկա, մենք պետք է փոխզիջումային լուծումներ փնտրենք, որոնք, ամեն դեպքում, հետ կմղեն նորազատական խնայողությունների աբսուրդը և կբացեն տարածք, որտեղ կարող են ձևավորվել կազմակերպման նոր ձևեր:
