Պայքարն ընթանում էր մի այնպիսի տարածքում (կանգառներ և այլն), որտեղ ապաքաղաքականացված քաղաքացին հայտնվում էր քաղաքականացված հանրույթում՝ հաճախ ակամայից դառնում ակցիայի մասնակից։ Այսպիսով, Երևանի կենտրոնը դառնում է մի տարածք, որտեղ արդեն մարգինալ կարգավիճակում է հայտնվում անտարբեր անձը։
Իր հանդեպ քաղաքացու կողմից օրենքի դիրքից իշխանության բանեցումը կատարյալ անակնկալի բերեց այդ պաշտոնյային: Իսկ նրա հնչեցրած «Իմ կաբինետն է, ինչ ուզեմ կանեմ» պատասխանը ավելի քան ծիծաղելի վիճակի մեջ դրեց նրան, ինչը արտացոլվեց նաև մամուլում և ֆեյսբուքում ծաղրանկարների շարքի հրապարակմամբ:
Որոշ ակտիվիստներ կողմնակից են քաղաքական կուսակցությունների հետ դաշինքների ստեղծմանը, մինչդեռ ուրիշները պնդում են, որ դա կհանգեցնի կուսակցությունների կողմից կոոպտացման և գործողությունների ապաարմատականացման և փոխարենը հորդորում են հեռավորություն պահպանել կուսակցություններից:
Քաղաքացիական ակտիվիզմի ներկա ալիքը, որն ստացել է նոր «զարթոնք» անունը, սկսվել է 2008 թվականին, մեծապես ընդլայնվել 2011 թվականին և շարունակվում է այսօր։ Այս ալիքի համար բնութագրական է ներքևից ձևավորված շարժումների առաջացումն ու աճը, որոնք տեղում հայտնի են որպես «քաղաքացիական նախաձեռնություններ»:
Շարժում կազմավորելը պարզ գործ չէ: Բազմաթիվ են շարժման վերահսկողությունից վեր գտնվող գործոնները, սայթաքելու հնարավորությունները, անհայտները: Ուսուցողական ձեռնարկ էլ չկա:
