Վերջին տարիների տվյալները հուշում են, որ ազգաբնակչությունը 98-99%-ով վճարում է։ Այսինքն՝ ֆինանսական կորուստներ ազգաբնակչության առումով չկան։ Եվ կորուստները, որ այստեղ են առաջանում, վճարում ենք մենք։ Սա ամենակարևոր հարցերից մեկն է՝ ինչու՞ է այդպես։
Երկիրը սկսում է շունչ քաշել, ավելացնում է սոցիալական ծախսերը, արդյունաբերության զարգացումը ստիպում է ավելի շատ էներգակիրներ ներկրել և այլն։ X պահին ներդրողները, որոշակի կենտրոններից ազդակներ ստանալով, հավաքում են իրենց ճամպրուկները և հեռանում երկրից։
Չունենալով մշտական աշխատանք՝ մարդը զրկվում է ինչ որ բան գնահատելու (քննադատելու) հնարավորությունից. ազատ աշխատողները չունեն սոցիալական ապահովություն և չեն կարող իրենց թույլ տալ բացահայտել իրենց սեփական կարծիքը, որովհետև նրանց պետք են պատվերներ:
Անցած 2013 թվականին անդադար ցույցեր էին տեղի ունենում Չիլիում պարտադիր կենսաթոշակային համակարգի դեմ. այժմ Հայաստանի կենսաթոշակային համակարգը փորձ է արվում բարեփոխել չիլիական օրինակով: Ի՞նչից են դժգոհ չիլեցիները, որոնք դեռևս 1981 թվականից են սկսել վճարել պարտադիր կուտակային սկզբունքով:
2013 թվականն աչքի ընկավ Հայաստանում առաջին անգամ ի հայտ եկած սոցիալական շարժումներով։ Դրանցից իրենց ընգրկումով ամենաազդեցիկները տրանսպորտի գնի բարձրացման դեմ շարժումն էր, ինչպես նաև միջինից բարձր եկամուտ ստացող խավի ընդվզումը …
