Հայտնի է, որ հայկական էպոսն ավարտվում է անեծքի հետևանքով անմահ դարձած Փոքր Մհերի փակվելով քարանձավում: Ըստ էության հայ հասարակությունը այդպիսի մահազուրկ հասարակությունն է, կախարդված այդ անեծքով: Լուսավորականությունը Հայաստանում մեկուկես դար փորձում է հանել այդ անեծքը, ապակախարդականացնելով իր հասարակությունը, բայց կախարդանքը այնքան հզոր է, որ կախարդում է իր դեմ ելնողին:

Առանց մեր կամավոր-պարտադիր «մուծումների» համակարգը չի կարող պահպանել իր գոյությունը: Կապիտալիզմը դեն է նետում իր դիմակները և ցույց է տալիս իր գազանական ժանիքները: Դեռ Մարքսն էր ասել, որ կապիտալիզմն իր ազատական և դեմոկրատական դիմակները հագնում է, երբ ճգնաժամ չկա: